Lieve D'hondt en Nicolas Leus
7 juni - 23 juni 2024
tentoonstelling Lieve D’hondt en Nicolas Leus
..............
ruimte en perspectief – nicolas leus en lieve d’hondt
door Johan Velter
... Soms is het anders, het kan dus wel, en is er verrassing. In ‘nr. 63’, een interieurwinkel in Gent, breiwol, planken, mutsen en hemdjes, werden Nicolas Leus en Lieve D’hondt gevraagd samen te exposeren. Samen ! Wat een rare combinatie, en geslaagd toch. Elk krijgt, in een ruimte, een kamer, met 4 muren, anderhalve muur, men zou kunnen denken dat is verloren moeite maar men kan zoveel denken, als je het ziet, wordt duidelijk hoe schijnbare (en ook wel visuele) tegenstellingen toch een geheel kunnen vormen. Bij beide kunstenaars staat de ruimtelijkheid centraal – bij Leus heb je veelal (maar niet altijd) te maken met plattegronden (Raoul De Keyser), bij D’hondt wordt de ruimtelijkheid ofwel gestructureerd, met een herinnering aan Sol LeWitt, in de ruimte zelf, ofwel (zoals hier) via fotografische afbeeldingen waarbij het metalige aluminiumgrijs kenmerkend is voor haar werk, wat echter geen kilte oproept, maar door de ‘vaagheid’ van het beeld, juist een zachtheid (geen sentimentaliteit) geeft, waarbij het licht gefilterd wordt naar een diepte – hier wordt de kijker gedwongen te kijken – en hij ziet het wonder van de beeldende kunst : op een plat vlak wordt perspectief gecreëerd – maar het perspectief bij Lieve D’hondt is niet de verte maar de nabijheid, er is een foto van een trap, de trap ziet men, niet vanwaar die komt, waar die naartoe gaat, er is een geslotenheid, een ruimte die op zichzelf staat, een labyrint is niet wat we zien en toch is er geen ruimte voor de valsigheid van de pointe – het beeld van banale zaken die we dagelijks passeren of gebruiken, is ons een raadsel – kunst moet ons het enigma geven, wil ze kunst zijn.
Hoe passend zijn deze werken in de ruimte geplaatst – de interieurzaak is een voormalig vleesbedrijf en er zijn nog restanten van de koelinstallatie te zien, daaronder hangt werk van D’hondt, een bijzonder moment omdat industrie en kunst hier in één beeld aanwezig zijn, zonder elkaar te moeten storen – vanuit het werk van D’hondt is er geen connectie met de industrie en omgekeerd ook niet, elk bestaat op zichzelf en laat de ander met rust. Er is een stilte die, hoe merkwaardig ook, een kerkruimte oproepen.
Het werk van Nicolas Leus is helemaal anders – hij werkt graag op klein formaat met bescheiden materialen – bescheiden zoals kleurpotloden, de manier waarop hij tekent is al even terughoudend (maar wel zelf- en trefzeker), de aarzelende lijn is geen aarzeling van de maker, maar die van de wereld die onzeker is. Zijn werken worden op een achtergrond van industriële tegels getoond, de horizontale lijnvoering daarvan stoort het eigenzinnige van Leus niet, wat bestaat, bestaat voor zichzelf. Zijn werk oogt niet alleen klein, is dat ook, het woord ‘kindere’ zou hier van toepassing kunnen zijn, om niet het kinderlijke te moeten gebruiken, niet zoals het gebruikt wordt in verband met art brut of Cobra maar als een wereld zonder macht en geld – het werk van Leus is anti-autoritair, anti-hiërarchisch, niet-agressief dadaïstisch, dus zacht, overzichtelijk en warm-grappig (soms). Er is spaarzaamheid van materiaal en van handeling, er is raadselachtigheid, maar niet als die van de volwassene die esoterisch of hermetisch wil lijken, maar weer als een kindere vreemdheid – er is te herkennen maar veel ook niet, sommige werken neigen sterk naar een gesloten abstractie, maar niet de abstractie die afstoot (Albers) of opslorpt (Rothko), op zichzelf blijft staan, deze kunst wil niet overweldigen (Jürgen Partenheimer) maar leeft als een voetnoot en een monkellach bij het bestaan, dit is kunst zonder plastron.
Minimalistisch is dit werk zeer zeker, daardoor ook zeer bewust en helemaal niets te maken met het kinderlijke, dat niet weet te stoppen – maar helemaal anders dan bij Lieve D’hondt, die de wereld zelf laat spreken, zij maakt een uitsnede, vergroot die en laat die op zichzelf bestaan, Leus refereert aan de wereld (van de dingen, de gedachten en de gevoelens) met eigen materiaal en lijnvoering, hij combineert en toont niet de werkelijkheid als werkelijkheid maar creëert een wereld naast de wereld (wat ook D’hondt doet maar op een totaal andere wijze). Soms brengt Leus zeer herkenbare elementen in zijn werk binnen, een bloemstuk op deze wijze schilderen in de 21ste eeuw staat gelijk aan een kopstoot geven aan de officiële wereld – kunst mag aan de kant staan. Het verrassende is dat alhoewel zowel Leus als D’hondt op een bijzondere wijze in de wereld staat, elk een eigen wereldbeeld veruitwendigt, (de bedachtzaamheid is hen gemeenschappelijk), een eigen ‘expressie’ (om dat lelijk kraaltjeswoord te gebruiken) toont en er toch een gemeenschappelijk vertrekpunt is, dat van de renaissance-mens die in een ruimte staat en die vorm wil geven, de ogen die structureren maar in de hersenen en het hart een eigen weg gaan. Je gaat naar buiten en je hebt iets gezien ! Verkwikt de ogen, jeugdig de stap en de vriend fluit het stokkenlied.
...
...
Lieve D’hondt toont een aantal werken uit Shifting dots and other images, een reeks gestart in 2021. Het is een selectie van beelden, voornamelijk van architecturale observaties. De foto’s zijn geprint op aluminium. De materialiteit, de lichtinval en de reflecties spelen een bijzondere en een bepalende rol bij de wijze waarop het werk zich toont. Het hoofdthema in het oeuvre van Lieve D’hondt is perceptie; hoe we de wereld rondom ons waarnemen, benaderen, ervaren, beleven en verwerken; wat is zichtbaar en wat is onzichtbaar, aanwezig of niet. Het letterlijk en figuurlijk innemen van standpunten, hoe de dingen verschuiven, verglijden en wijzigen in het brede kader van observaties gekoppeld aan inhoud en betekenis, is ook inherent aan deze tentoonstelling.
Een aantal werken van deze reeks waren te zien in oa de tentoonstelling in museum MDD, Deurle en in Kunst in Zwalm 2021, in De garage in Ninove 2023, en in CC de ververij, Ronse 2023.
Lieve D’hondt stelt tentoon in binnen- en buitenland. Naast haar solo-oeuve werkt ze samen met andere beeldende kunstenaars en geluidskunstenaars.
.......